Afscheidssymposium voor Harald Hendrix: Rinascimento e Barocco tra Italia e Paesi Bassi

Op donderdag 26 juni neemt hoogleraar Italiaanse taal en cultuur Harald Hendrix afscheid van de Universiteit Utrecht. Ter ere hiervan organiseren collega’s een ‘Colloquium Amicorum’ getiteld Rinascimento e Barocco tra Italia e Paesi Bassi: letteratura, storia e transmedialità (‘Renaissance en barok tussen Italië en Nederland: literatuur, geschiedenis en transmedia’).

Renaissance en barok

Het symposium wordt georganiseerd door Hendrix’ collega’s van de opleiding Italiaanse taal en cultuur. Zij nodigen iedereen die Hendrix heeft gekend van harte uit om samen terug te blikken op zijn veelzijdige levenswerk, een borrel te drinken en hem op weg te helpen naar zijn nieuwe levensfase.

De voertaal van het Colloquium Amicorum is Nederlands. Daarnaast zijn er lezingen in het Italiaans en Engels.

Over Harald Hendrix

Harald Hendrix studeerde Geschiedenis, Italiaans en Literatuurwetenschap in Utrecht. Na een promotie en een startende loopbaan aan de Universiteit van Amsterdam werkt hij sinds 1994 aan de Universiteit Utrecht, eerst als universitair hoofddocent Renaissance Studies en sinds 2001 als hoogleraar Italiaanse taal en cultuur. Tussen 2007 en 2012 gaf hij leiding aan het toenmalige departement Moderne talen, en van 2014 tot 2019 was hij directeur van het Koninklijk Nederlands Instituut Rome.

Onderwijs

Hendrix verzorgde en coördineerde onderwijs voor studenten en jonge onderzoekers op alle niveaus, van eerstejaars tot promovendi. Het afgelopen decennium gebeurde dat binnen de bachelor Italiaanse taal en cultuur, de minor Europa in de vroegmoderne tijd, de researchmaster Ancient, Medieval and Renaissance Studies en het Huizinga Instituut.

Onderzoek

In zijn onderzoek richtte Hendrix zich aanvankelijk op de bijdrage die een reeks anticonformistische Italiaanse auteurs leverden aan de zestiende- en zeventiende-eeuwse Europese cultuur, waaronder Pietro Aretino en Traiano Boccalini. Dit vulde hij aan met werk over tegendraadse vormen van esthetische ervaringen, zoals de waardering voor gruwelijke voorstellingen.

Tegelijkertijd groeide zijn nieuwsgierigheid naar de grensvlakken tussen materiële en immateriële  vormen van artistieke expressie, met name de ambitie van veel schrijvers om meer te zijn dan woordkunstenaars. Hij doet hier onderzoek naar, en naar de reactie van lezers op deze ambitie, door de geschiedenis van schrijvershuizen en het hieraan gelieerd literair toerisme te bestuderen.